Een van de belangrijkste vragen binnen het voorgesprek bij een organisatieopstelling is: “Hoe stroomt het geld?”.
De stroom van geld, is vaak op diepere lagen de stroom van verantwoordelijkheid en eigenaarschap.
In veel organisaties is de oprichter het bedrijf gestart met wat eigen kapitaal, en geleend kapitaal. Soms hebben andere organisaties dan aandelen erin. Voor de stroom van geld is het belangrijk het hele pallet te onderkennen.
Waar komt het geld vandaan en waar gaat het heen?
Ik heb bijgevoegd plaatje gemaakt voor de Griekse situatie naar mijn beleving.
Het geld stroomde van vooral Duitse en Franse banken, via risico investeringen naar de Griekse eigenaars. De Griekse banken zaten hier soms ook tussen, of participeerde mee, en zo stroomde voor de banken-crisis veel rente en bezit ook terug naar de Franse en Duitse banken.
Toen kwam de banken-crisis en stonden sommige banken op omvallen. De Europese overheden namen toen de schuldenlast van de Franse en Duitse banken over, terwijl de risico-investeringen waarvoor het geld geleend was, door de crisis niet veel meer waard zijn.
De Europese overheden en Europese bank zitten nu dus met enorme schulden. Niet alleen omdat de Grieken foute beslissingen genomen hebben, maar zeker ook om de Duitse en Franse systeembanken te redden!
In principe zitten de andere Europese landen nu met extra schulden voor het redden van de Duitse en Franse banken. Nederland heeft hierdoor zo’n extra 12 Miljard schuld. Dit geld wordt dus bijna niet gebruikt om Griekse economische maatregelen te ondersteunen om het land weer economisch gezond te maken.
Systemisch klopt dit gewoon niet! Het lijkt wel geheim dat de Duitse en Franse systeembanken hun schulden hebben overgeheveld. Je hoort er ook helemaal niets over. Je hoort alleen dat de Griekse overheid allerlei maatregelen moet nemen die diep ingrijpen in het hart van hun land om de rente over de schulden te kunnen betalen aan IMF en ECB.
Misschien buigt de Griekse overheid maandag, misschien ook niet. Wat de gevolgen van niet buigen zijn weten we niet. Maar de Duitse en Franse banken zouden op zijn minst mee moeten denken hoe dit probleem, dat deels door hun risico-honger is ontstaan, opgelost kan worden.